گفت‌وگو با مظفر شاهدی به مناسبت 20 دی سال‌روز کشته شدن میرزا تقی خان امیرکبیر این گفت‌وگو در دی ماه 1400 در سایت ایبنا منتشر شده است. ۲۰ دی سال‌روز کشته شدن میرزا تقی‌خان فراهانی ملقب به امیرکبیر صدراعظم ناصرالدین‌شاه است. صدراعظمی که با گذشت بیش از یک قرن از کشته شدنش هنوز در حافظه مردم ایران مانده است و او را گاه در کتاب‌ها، فیلم‌ها و اسناد یاد می‌کنند. یادی که از او قهرمانی در عرصه سیاست ساخته و دل‌خوش به آن‌اند که امیر در دستگاه شاهی به فکر مردم بود و با اصلاحاتش در پست صدرات بر آن بود که وضع ایران و ایرانی را بهتر کند، اما توطئه و دسیسه بدخواهان به امیر امان نداد و او خیلی زود از قدرت برکنار و پس از آن به دستور شاه کشته شد. شاید سال‌های اندک صدرات امیر و نوع نگاهش به جامعه باعث شد که در ذهن ایرانیان ماندگار شود و بعد از مرگش برای او افسانه سرایی‌های زیادی بکنند، بدون این‌که اطلاعات‌شان را نسبت به قهرمان محو شده از صحنه سیاست افزایش دهند. صدراعظمی که به اعتقاد مظفر شاهدی، پژوهش‌گر و تاریخ‌نگار: ميراث‌دار سنتِ سياسی ديرپايی بود كه در آن عزل و قتلِ تبه‌كارانه و خردگريزِ وزيران و كارگزاران درجه اول سياسی و نظامی و به عبارت دقيق‌تر وزيركشی و قتل‌درمانی، امر معمولی محسوب می‌شد. اگر هم در سال‌های پس از قتل اميركبير، آن روند ديرپای ناميمون، غيرانسانی و خودكامانه وزيركشی در ايران متوقف شد، در درجه اول، به‌تحولاتِ سياسی، اجتماعی، فرهنگی رو به‌رشد جديدی مربوط می‌شد كه از مواجهه گزير يا ناگزير كليت جامعه ايرانی (در درون و بيرون از حاكميت) با مدنيت نوين غرب، نشأت می‌گرفت. برای بحث و بررسی بیشتر نگاه و نظر شاهدی به امیرکبیر و اصلاحات و رد پاک نشدنی‌اش در تاریخ با مظفر شاهدی، پژوهش‌گر تاریخ به گفت‌وگو نشستیم تا دریابیم چرا ایرانیان امیرکبیر را همچنان دوست دارند و چرا برای این دوست داشتن افسانه‌سرایی می‌کنند؟!
